- page 70

68 SEP 2017 FOOD FOCUSTHAILAND
SEE THROUGH MARKET
อันได้ แก่ กลุ่มสิ นค้าประมง และน�้ ำตาล รวมถึงผลิ ตภัณฑ์ ที่เกี่ ยวข้อง
จ�ำนวนมาก จึ งคาดว่าอั ตราความต้องการสิ นค้าในกลุ่มเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นใน
อีก 5 ปีข้างหน้าด้วยเช่นกั น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่อยู่ภายใต้การจับตามองนี้คือ
ความเสียหายทางสิ่ งแวดล้อมอย่างมหาศาลที่อาจเกิดขึ้นจากการผลิตอาหาร
เพื่อให้ เพี ยงพอต่อความต้องการบริ โภค โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสียหาย
เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมในระดับที่ได้มี การท�ำนายล่วงหน้าไว้แล้ ว
ยกตัวอย่างเช่นการท�ำการประมงเกินขนาดซึ่งเป็นปัญหาระดั บโลกมาเป็น
เวลานานแล้วนั้น พบว่าร้อยละ 25 ของจ�ำนวนปลาที่ทั่วโลกจั บขึ้ นมาได้
ไม่สามารถน� ำมาใช้ประโยชน์ได้ อย่ างเต็มที่ หรือไม่ก็เป็นการจั บมาแบบ
สูญเปล่ า ในขณะที่ อีกครึ่ งหนึ่ งของจ�ำนวนที่ จั บมาได้ก็ เป็ นเรื่ องของ
ผลประโยชน์ส่วนบุคคล การปฏิบัติ ที่ไม่ยั่งยื นเช่นนี้จะท�ำให้จ�ำนวนปลาที่มี
ความส�ำคัญทางเศรษฐกิจหมดไปในสองทศวรรษ โดยเฉพาะในภูมิ ภาค
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งมีชุมชนชายฝั่งกระจายตั วอยู่ มากย่อมจะได้รับ
ผลกระทบจากการจับปลาเกินขนาดนี้อย่างแน่นอนนี่ เป็นเพียงสัญญาณเล็กๆ
ของปัญหาที่ใหญ่ กว่าที่เรายังไม่เห็นหรือไม่ทันสั งเกตเท่านั้นการที่ระบบนิเวศ
ทางทะเลก�ำลังถูกท�ำลายนี้จะส่งผลกระทบร้ายแรงตามมามากมายหากไม่ได้
รับการจั ดการที่ดี
เช่นนั้น...เราจะจัดการกับความกังวลด้านสิ่งแวดล้อม (และอาหาร)
ที่ขยายตัวมากขึ้ นในภูมิภาคนี้ ได้อย่างไร
จากการเปลี่ยนแปลงของภาคการผลิ ตอาหารและเครื่ องดื่มในภู มิ ภาค
เอเชียตะวั นออกเฉี ยงใต้นี้ ค�ำถามคื อตลาดจะรับมือกั บความต้ องการ
ด้านอาหารที่มากขึ้ นอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนนี้ได้อย่างไรในขณะที่ก็ต้องมั่นใจ
ได้ด้วยว่ ากระบวนการผลิตอาหารนั้ นมี ความยั่งยื นเพียงพอที่ จะรั กษา
สภาพแวดล้อมส�ำหรับความต้องการในอนาคต
จนถึงทุกวั นนี้จะเห็ นว่าอุ ตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่มกลับยังไม่ได้ใช้
ประโยชน์จากเทคโนโลยีอย่างเหมาะสมในการเสริมสร้างขีดความสามารถของ
การพัฒนาอย่ างยั่งยืน ดังนั้น เมื่อเข้ าสู่ยุคอุตสาหกรรม 4.0 เทคโนโลยี ต่างๆ
ที่เกี่ยวข้องกับอินเทอร์เน็ต (Internet of Things) คอมพิ วเตอร์คลาวด์ และ
เทคโนโลยีการวิเคราะห์จะได้รับการพิสูจน์เสียที ว่าเป็นประโยชน์ในการพัฒนา
อย่างยั่งยืน โดยจากการรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลในอดี ตพบว่าเทคโนโลยี
มีขีดความสามารถในการช่วยค�ำนวณวัฏจั กรต่างๆ สภาพภูมิ อากาศ และ
ผลกระทบที่ มี ต่ออุ ปทานได้ นอกจากนี้ ผู้ ผลิตยั งสามารถคาดการณ์
ความต้องการและเพิ่มหรือลดอุปทานให้สมดุลได้เพื่อให้เกิดการสูญเสี ยต�่ำที่ สุด
ย้ อนกลับไปที่ ตั วอย่างกรณี ของการท� ำการประมงเกินขนาด การใช้
เทคโนโลยีจะสามารถช่วยตรวจสอบจ�ำนวนปลาในธรรมชาติและพื้ นที่
ที่ท�ำประมงได้ และยังช่วยค�ำนวณปริมาณการจับปลาที่เพี ยงพอได้ก่อนที่จะ
เกิดการท�ำประมงเกินขนาดด้ วย นอกจากนี้ ทางด้ านการบริโภคน� ้ำตาล
ที่คาดว่าจะมีแนวโน้มความต้ องการเพิ่มขึ้นนั้น เกษตรกรยังสามารถใช้ประโยชน์
จากเทคโนโลยีเพื่อศึ กษาสภาพพื้นดินส�ำหรั บการเพาะปลูก โดยค�ำนวณ
ปริมาณสารอาหารที่ต้นอ้อยจะได้รับในระหว่างการเพาะปลู ก ตลอดจน
การท�ำความเข้ าใจเกี่ยวกับสภาพภูมิ อากาศซึ่งจะช่วยป้องกันการสู ญเสีย
ผลผลิตทางการเกษตรในกรณีที่เกิดภัยแล้งหรือน�้ ำท่วมได้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากภูมิ ภาคอาเซียนนั้ นส่วนมากคือกลุ่มประเทศ
ที่ก� ำลังพั ฒนาและอาจไม่สามารถเข้าถึงเทคโนโลยีได้ อย่างสมบู รณ์แบบ
ประกอบกับการขาดทรัพยากรที่จะใช้เทคโนโลยีเหล่านั้นให้ เกิดประสิทธิภาพ
สูงสุ ด ซึ่ งนับว่าเป็นเรื่ องท้าทายมากส� ำหรั บภูมิ ภาคนี้ ดังนั้นจึ งจ�ำเป็น
ที่ทั้ งภูมิ ภาคต้องมีความพยายามร่วมกั นเพื่อให้แน่ ใจว่าเศรษฐกิ จของทั้ง
ภูมิ ภาคที่ก�ำลังขยายตัวอย่างรวดเร็วนี้สามารถตอบสนองความต้องการใช้
ทรัพยากรของประชากรได้อย่างยั่ งยืน
พบว่ามีความต้องการสินค้าอาหารโดยเฉพาะสินค้าใน2กลุ่มหลัก
อันได้ แก่ กลุ ่มสินค้ าประมง และน�้ ำตาล รวมถึงผลิ ตภั ณฑ์
ที่ เกี่ยวข้ องจ�ำนวนมาก จึ งคาดว่าอั ตราความต้องการสินค้ า
ในกลุ่มเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นในอีก 5 ปีข้างหน้าด้วยเช่นกั น